Een ervaringsverhaal over afkeuring en het accepteren van hulp
Jacqueline* is geboren met een open rug. Hoewel de wil om te werken er is, voelt een medische afkeuring voor haar als niet meer mogen in plaats van niet meer kunnen werken. Mede door het gemis van het sociale contact op werk raakt zij in een depressie en in de financiële problemen. Jacqueline deelt haar verhaal om alle vrijwilligers van de voedselbank te bedanken voor hun hulp en meer begrip creëren voor mensen die net als haar afhankelijk zijn van hulp.
“Mijn vooruitzicht is een rolstoel”, begint Jacqueline (51) met te vertellen. “Ik weet niet beter dan dat. Daarmee ben ik niet pessimistisch maar realistisch. Tot mijn twintiger jaren kon ik gedeeltelijk werken. Ik kreeg daarnaast wat toeslagen en daar deed ik het mee. Werk betekende veel voor mij.” Dit verandert als Jacqueline wordt afgekeurd. Ze vindt het heel erg dat ze niet meer kan werken: “Ik wilde nog graag en ik had toentertijd nog makkelijk een aantal jaren een paar uur in de week kunnen werken. Maar als ik dat zou doen, ging ik er financieel op achteruit. Waarom zou ik dan gaan werken?”
Schulden
“Ik denk dat het een combinatie is geweest van afgekeurd worden en financieel niet meer rond kunnen komen waardoor je de brievenbus niet meer open durft te doen. Ja, en dan gaan de schulden oplopen. Op een gegeven moment komen de schuldeisers aan de deur en dan kan je je kop niet meer in het zand steken.” Uiteindelijk vraagt Jacqueline via de rechtbank een bewindvoerder aan die al haar financiën gaat beheren. Dat voelt, tot vandaag de dag, als een zucht van verlichting.
Vooruit
Ondertussen maken ook de buren zich zorgen over Jacqueline en haar zoon. Ze besluiten de GGD te bellen: “Van de GGD kwam ik niet zomaar af. Als ik zo door zou gaan dan was de kans groot dat mijn zoon uit huis zou worden geplaatst. Dat was voor mij de belangrijkste drijfveer om mijn depressie te overwinnen. Om mijn kind niet te verliezen moest ik vooruitgaan! Vanaf dat moment ging ik werken aan mijzelf en hulp accepteren.”
Voedselbank
De buren verwijzen Jacqueline naar de Voedselbank en via haar bewindvoerder wordt zij klant. Vanaf dat moment haalt Jacqueline elke week haar boodschappen bij de Voedselbank, dat doet zij nu al enkele jaren. “De Voedselbank betekent veel voor mij. Niet alleen voor de boodschappen, maar ook voor het praatje met de vrijwilligers en klanten. De vrijwilligers van de Voedselbank wil Jacqueline graag bedanken: “Ik vind het zo knap dat ze er elke week weer zijn en dit werk willen doen. De sfeer is geweldig! Ik probeer elke week weer te zeggen dat ik ze dankbaar ben.”
* Jacqueline is een fictieve naam.